SUÇSUZ sıf.
1. Sanıldığının, kuşkulanıl- dığının aksine, suç niteliği taşıyan, ceza gerektiren eylemi işlememiş olan, o eylemin sorumlusu, suçlusu olmayan kimse için kullanılır, masum: Sanık, suçsuz bulunarak aklandı. Suçsuz bir kimseyi mahkûm etmek.
2. Sonuçlarına katlandığı, acısını çektiği kötü olaylarda hiçbir payı olmayan bir kimse için kullanılır; masum: Savaşlarda bir yığın suçsuz insan ölür.