STOP ünl. (ing. to stop, durmak’tan).
1. Bir kimsenin, bir taşıtın durması için verilen komut.
2. Telgraf, telefon vb. aracılığıyla iletilen mesajlarda cümleleri birbirinden ayırmak için kullanılan sözcük: Yarın gece dönüyorum, stop, beni mutlaka karşılayın stop.
3. Stop etmek, bir motordan, araçtan vb. söz ederken, durmak, hareketsiz kalmak.

—Telekom. Telgraf iletilerinde, kimi kez cümleleri ayırmak için kullanılan sözcük.