SUHTE sıf. (fars. sühten, yanmak'tan, subte). Esk.
1. Yanmış, yanık.
2. Bağrı yanık, kederli.
3. Harcanmış, kaybolmuş.
4. Softa, medrese öğrencisi.
5. Suhte-can, canı yanmış; ıstırabı olan. || Suhte-dil, kederli, üzgün. || Suhte-kevkeb, yıldızı yanık; şanssız. || Suhte-pa, koşmaktan ayağı şişmiş.

—Esk. eğit. Osmanlılar’da, ilk dönemlerde medrese öğrencilerine verilen ad. (Sözcük anlamı "yanmış"tı. "Bilim aşkıyla yanmayı" çağrıştıran bir adken, zamanla galatlaşarak "softa" biçimine dönüştü.)