SÜBHA a. (ar. süblıa). Esk.
1. Doksan dokuzlu tespih.
2. Tespih tanesi.
3. Sübha-dar, tespih tutan, tespihli. || Sübha -gerd, sübha-gerdan, tespih döndüren. I| Sübha-keş, sübha-şümar, tespih çeken. || Sübha-yı teşbih, tespih tanesi. || Sûbha-yı zakir, zikredenin tespihi.