RACİ sıf. (ar. rücu”dan râcf). Esk.
1. Geri dönen: "Ferde râci sadmeden efrâd olurmuş lerzedar" (M.A. Ersoy).
2. Bir şeyle ilgisi olan, ona dayanan.
3. Raci olmak, bir şeye yönelik, onunla ilgili olmak, ona dokunmak:' Bu sözün sana raci olmadığını biliyorsun.

—Esk. dilbilg. Kişi adılının gösterdiği kimse

RACİ sıf. (ar. recSdan raci). Esk.
1. Yalvaran, rica eden.
2. Uman, bekleyen, ümidi olan.