RACON a. (fr. raison; ital. ragione, akıl- yürûtme, düşünmeden). Arg.
1. Yol, yöntem, usul: işin raconu bunu gerektiriyor.
2. Gösteriş, fiyaka.
3. Racon kesmek. çalım satmak, gösteriş yapmak; görünüşüne bakarak bir yargıya varmak

—Oy. Racon kesmek, anlaşmazlık halinde, oyun kurallarını en iyi bilen kişi tarafından konuya çözüm getirmek.