RAĞBET, -tl a. (ar. rağbet).
1. Bir şeye gösterilen istek: Son zamanlarda avrupa turlanna rağbet arttı. Eskiye rağbet olsa bit pazarına nur yağardı (atasözü).
2. Ragçptşa kütüphanesi İyi olarak kabul edilme; beğenilme, itibar: İstanbul Bu tiır incelikler şimdi rağbette değil. Rağbetten düşmek.
3. (Bir şeye) rağbet etmek, istekle karşılamak, iyi kabul etmek, beğenmek: Bu tür sözlere rağbet etmemeliyiz. || Rağbet görmek, bulmak, kazanmak, herkesçe beğenilir, istenilir olmak: Oyun, ilk temsilinden sonra büyük rağbet gördü.

—Esk. Rağbet-i umumiye, herkesin istediği, herkes tarafından beğenilme.