RAF a. (fars. ref'ten).
1. Bir kitaplığın, bir dolabın vb. içine yerleştirilen ya da bir duvara tutturulan bir ya da birbirine paralel yatay madeni ya da tahta levha: Kitaplığın rafları. Raftan bir tabak aldı.
2. (Bir işi) rafa koymak, kaldırmak, üzerinde çalışılan bir işi bırakmak, artık uğraşmamak, bir kenara itmek, ihmal etmek: Bir sûre sonra bu projeyi de rafa kaldırırlar.

—Elektrotekn. Kablo rafı, taşıyıcı ana direk ve çubuklardan oluşan ve elektrik kablosu demetlerini kılavuzlamaya yarayan destek.

—Seram. Fırının ana gövdesinde, üzerine pişimi yapılacak seramiklerin yerleştirildiği, kinetlere oturan, kırmızı çömlekçi hamurundan yapılmış bölümler. || Raf basmak, asıltı halindeki süzülmüş çamurun içine raf parçaları atarak, fazla suyun emilmesini sağlamak. || Raf istifi, pişmiş topraktan bir ya da birkaç raf üzerine pişirilecek seramik parçalarını yerleştirme usulü.