RAHMETLİ sıf. “Tann'nın rahmetine kavuşmuş” anlamında ölmüş bir kimseden söz edilirken kullanılır; merhum: Rahmetli babam.

♦ a.
1. Ölmüş bir kimsenin adı yerine kullanılır: Rahmetli çok iyi insandı.
2. Rahmetli olmak, ölmek: Dedesi geçen yıl rahmetli oldu.