RAİYE a. (ar. raydan raeiyye, ra’iyyet). Esk.
1. Otlayan hayvan sürüsü.
2. Bir hükümdara vergi veren halk: “Teb’ai gayri müsüme ise ol gün raiyyet silkinden çıkıp millet-i hâkime ile te- sav! kazanmış olduklarından..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).

—isi. huk. Başkasının yönetimi altında bulunan kişi, halk. (Raiye savaşa katılır, vergi verir, karşılığında da kamu güvenliğinden ve kamu hizmetlerinden yararlanır.)