RAKİP a. (ar. rekabet ten rakib)
1. Başkasının da istekli olduğu bir işe, bir göreve, bir üstünlüğe bir onura talip olan kimse ya da grup: Rakiplerine şans dilemek. Güçlü bir rakip.
2. Karşılaştırılabilir nitelikleri nedeniyle bir başkasıyla boy ölçüşmeye uygun olan kimse şey; denk: Yüzlerce kitabıyla yaşadığı dönemde rakibi olmayan bir yazardı.
3. Bir kimsenin aşkını, bir başkasıyla paylaşamayan kimse: Rakibini öldüren kıskanç bir koca.
4. Esk. Bekçi.
5. "Görüp gözeten" anlamında Allah'ın adlarından biri.
6. Rakip çıkmak, rakip olarak bir kimsenin karşısında yer almak. || (Bir kimseye) rakip olmak, aynı şeyi elde etmek ya da ele geçirmek için bir kimseyle yarışmak: O bana rakip otamaz.

—Ed. Divan edebiyatında âşığın düşmanı, sevgiliyle arasına giren, sevgiliyi onun elinden alan kimse.

♦ sıf. Bir üstünlük sağlamak için başkalarıyla rekabet eden kimse, grup vb. için kullanılır: Birçok rakip firmanın göz diktiği pazar.