REÇETE a. (fr. recette; ital. ricatta).
1. Hekim ya da veterinerin hasta için uygun gördüğü ilaçları yazdığı kâğıt. (Bk. ansikl. böl. Tıp ve Vet.)
2. Bir sorunun, bir işin çözümlenmesi için kullanılan ya da önerilen yol, yöntem: Enflasyona reçete bulmak kolay değil.
3. Hazır reçete, bir sorunun çözümünde, nedenler tam olarak araştırılmadan kesin çözümler getirmek iddiasıyla hazırlanmış öneriler: Çocuk eğitiminin hazır reçetesi olmaz.

—Tip. Kırmızı reçete, uyuşturucu maddelerin yazıldığı reçete. || Yeşil reçete, psikotrop ilaçların yazıldığı reçete.

—ÂNSİKL. Tip. Reçete hekimin kullanılmasını önerdiği ilaçlarla bunların uygulama yöntemlerini içerir, istenildiğinde uyulacak diyet, sağlık koşullar ve fizik tedavi yöntemleri konusunda bilgiler de eklenebilir Kırmızı ve yeşil reçeteler, biri hekimde, İkincisi eczacıda, üçüncüsü resmi dairede saklanmak üzere üç kopya halinde yazılır. Nisan 1986'da çıkarılan bir genelgeye göre, eczacı, hastanın kimliğini görmeden ve re çetenin arkasına açık adresini kaydetme den ilacı veremez. Reçeteye tarih ve imza atılması zorunluğu yanında, yazılma biçiminde de uyulması gereken kesin kurallar vardır. Reçetenin açıklanmasından ve doz- lann farmakopede belirtilenlere uygunluğunun denetiminden eczacı sorumludur; ge rektiğinde hastanın anlamasına yardımcı her türlü ayrıntıyı da o belirtir.

—Vet. Veteriner, muayene ettiği hayvanın yaşını, türünü, cinsiyetini, sahibinin ad ve adresini ve reçeteye yazdığı ilaçları kaydettiği bir protokol defteri tutmak zorundadır. Reçeteye yazdığı ilaçlar arasında, insanlarca tüketilecek hayvansal ürünlere (et, süt, yumurta) geçip artıklar bırakacak olanlar varsa, özellikle dikkat etmeli, bunların ortadan kalkması için geçecek olan süreyi iyice belirterek, bu sürenin bitiminden önce hayvanın kesilip satılamayacağı konusunda sahibini uyarmalıdır. Reçetenin yinelenemeyeceğini de ısrarla belirtmelidir.