RAZI sıf. (ar. razı).
1. isteyen, kabul eden, karşı çıkmayan (yüklem olarak kullanılır): Ben kalmaya çoktan razıydım, ama izin vermediler. Görmemeye razıyım, iyi olduğunu bileyim yeter. Bu paraya razı mısın?
2. (Bir kimseyi) [bir şeye] razı etmek, ona bir şeyi kabul ettirmek: Söyleye söyleye onu tatile çıkmaya razı etti. || Razı gelmek, uygun bulmak, "peki” demek (tkz.): Babam razı gelirse ortak oluruz. || Razı olmak, bir şeyi beğenmek, uygun bulmak, benimseyip kabul etmek, ona ses çıkarmamak.