RAZIK sıf. (ar. razık). Esk.
1. Rızk veren, besleyen, Tanrı.
2. Razık-ı hakiki, gerçek rızk verici, Tanrı.
Razınlhan II Mahlfiruze, türkülü halk hikâyesi. Horasan padişahının oğlu Razınihan ile Hindistan padişahının kızı Mahifiruze'nin aşk serüvenini konu edinir. Hikâyede geleneksel motiflere (çocuğu olmayan padişaha dervişin öğüt vermesi, gençlerin düşte görerek birbirine âşık olması, Hızır'ın yardımıyla zindandan kurtulma vb) yerel öğeler (âşık kahvehaneleri, delikanlının Aşık Mesut’la atışması, Hasankalesi vb.) eklenmiştir. Gülmece öğelerinin (şehzadenin yaylada 90 yaşındaki kocakarıya söylediği şiir) yer aldığı yapıt, taşbasması Letaif-i Hoca Nasrettin
kitabı kenarında basılmıştır.
Kaynak: Büyük Larousse
