REVNAK, -kı a (fars. revnak). Esk.
1. Güzellik, gözalıcılık, parlaklık: "Tab-ı hur- şid meh-i rûyuna vermiş revnak" (Fuzuli, XVI. yy.).
2. Tazelik, gençlik: "Başka bir revnak verir hatun kişi cemiyete’ ’ (Neyzen Tevfik).
3. Revnak-bahş. güzellik, parlaklık, tazelik veren. || Revnak-dar, parlak, taze. || Revnak-efza, güzelliği, tazeliği artıran. || Revnak-ı bahar, bahar tazeliği, güzelliği. || Revnak-ı cemal, yüz güzelliği