REZİL sıf. ve a. (ar. rezil).
1. Utanılacak, ayıplanacak işler yapan kimse için kullanılır; aşağılık, alçak: Rezil bir kadın. O rezilin yaptıklarını bir bilsen.
2. Birini, bir şeyi rezil etmek, bilerek ya da bilmeyerek o kimseyi utanılacak bir duruma düşürmek; bir şeyi bozmak, kirletmek vb.: Herkesin içinde beni rezil etti. || Rezil olmak, utanılacak, güç bir duruma düşmek; bozulmak, kirlenmek vb. || Rezil rüsva olmak, rezil kepaze olmak, herkesçe ayıplanıp kınanacak, hor görülecek kötü bir duruma düşmek.

♦ sıf. Bayağı, adi, çok kötü olan şey için kullanılır: Rezil bir oyun. Rezil bir durum. Bu rezil işlere burnunu sokma.