RIDVAN a. (ar. rıdvan). Esk.
1. Razı olma, kabul etme; hoşnutluk.
2. Rıdvan -allahü aleyh, rıdvan-allahû teala, Allah razı olsun.

RIDVAN a. (ar. Rıçlvan). İslam dininde, cennetin muhafızı olan, kapısında bekleyen melek: "Bağ-ı cennetten kaçırmış görmeden Rıdvan seni" (Azimi, XIX. yy.).

RIDVAN a. Müz. Türk müziğinde. Murat II döneminde düzenlenmiş bir makam'. (Günümüze ulaşabilen örneği yoktur.)