AFAK çoğl. a. (ar. ufk’un çoğl., afsk) Esk.
MsXLabs.org & Büyük L.
—1. Ufuklar: "Afaki tutsun ateş-i dilden çıkan duhan" (Baki, XVI. yy.).
—2. insanın dışındaki tüm varlık âlemi, dünya:"Aç dide-i basireti afaka kıl nazar” (Münif Muhammet Paşa, XX. yy.).
—3. Afaki tutmak, şan, ün sözkonusuysa, dünyanın dört bucağına yayılmak.
"İnşallah"derse Yakaran..."İnşa" eder YARADAN.