PAK, -ki sıf. (fars. pak).
1. Temiz, saf.
2. Esk. Halis, katışıksız.
3. Esk. Kusursuz, günahsız.
4. Esk. Mübarek, mukaddes.

—Esk. Pak-daman, pak-damen, eteği temiz; namuslu, iffetli. || Pak-damani, pak -dameni, etek temizliği; namusluluk, iffet- lilik. || Pak-meşreb. yaradılışı, tabiatı iyi olan, iyi huylu. || Pak-zad, temiz asıllı, soyu temiz.