PERİŞAN sıf. (fara perişan).
1. Dağılmış bir durumda olan, dağınık, düzensiz, karmakarışık şey için kullanılır: Üstü başı perişandı. Perişan saçlar.
2. Acınacak bir durumda olan, zavallı kimse için kullanılır: Perişan bir çocuk.
3. Perişan etmek, bir yeri dağıtmak, düzenini altüst etmek; bir kimseyi acınacak, yardıma muhtaç bir duruma sokmak. || Perişan olmak, söz konusu bir yerse, dağılmak, düzeni bozulmak, bir kimseyse, acınacak, yardım edilecek bir duruma gelmek.

—Esk. Perişan-hal, düşkün, biçare. || Perişan-hatır, aklı karışmış.