PERE a. (fars. pere). Esk.
1. Uç, kenar.
2. Perei bini, burnun uç noktası. j| Perei deşt, ovanın kıyısı, ovanın eteği. || Perei kûh, dağın eteği.

PERE a. (fr. perrd; pierre, taş'tan). Bir yapıyı koruyan ve suların yapıya zarar vermesini önleyen ya da bir şeyin topraklarının göçmesini engelleyen duvar, kuru taş kaplama.

—ANSİKL. Pereler, genellikle, dolgu şevlerini azaltmak ya da gevşek yarmaların şevlerini yerinde tutmak için istinat duvarları olarak kullanılır. Çoğu kez, köprü ayaklarını koruyan topraklar, suların çarpmasıyla aşınıp bozulmasın diye, köprülerin kenarlarına da pereler yapılır.