PES ünl. (fars. best. kâfi, yeterden).
1. Yenilginin kabul edildiğini belirtmek için söylenen söz.
2. Bir kimsenin hayret uyandıran davranışları karşısında söylenen söz: Pes doğrusu, üç kişi bir çocuğa bakamadılar.
3. Pes etmek, pes de mek, yenilgisini kabul ederek boyun eğmek; bir kimsenin kurnazlığı, şirretliği konusunda "ancak bu kadar olur, daha fazlası olamaz" kanısına varmak.

—Spor. Pes etmek, yağlı güreşlerde rakibin üstünlüğünü ve yenilgiyi kabul ederek güreşi bırakmak. (Rakibin kispetine elle vurularak pes edildiği açıklanır.)

PES a (fars. pes) Esk.
1. Bir şeyin gerisi; arka
2. Pes-mande, geriye kalan; artan, artakalan: "...ingilizlerin memâlik-i Kafkasya hakkında dan arzuları bi't-tabi pes-mânde dm ak lâzım geldi ise de..." (Cevdet Paşa, XIX. yy). || Pes-mandehor, artık yiyen, artıkla geçinen. || Pes-perde, perde arkası. || Pes-rev, arkadan gelen; hizmetçi, uşak. || Pes-idivar, duvarın arkası.
be. Esk. Sonra, öyleyse: "Cem eyle dim kafilemi pes dosta seter eyleyem" (Eşrefoğlu Rumi, XV. yy).

PES sıf. (fars. pest, alçak, aşağıdan).
1. Hafif, alçak ses için kullanılır.
2. Pes perdeden, alçak, hafif sesle. || Pes perdeden konuşmak, yumuşak bir dille ve oldukça hafif bir sesle konuşmak; alttan almak.

—Akust. ve Müz. Yaklaşık 200 Hz'in altında kalan, işitilebilir frekansta bir ses için kullanılır.

—Sesbil. Akustik özellikler kuramında, tayfının özelliği alçak frekanslar olan sesbirimler için kullanılır: örn. [u] ve (o) ünlüleri ya da [p] ve [f] ünsüzleri.

♦ a. Müzik ıskalasının altında bulunan zayıf frekanslı ses; pes sesler cetveli: Peşleri yükseltip, tizleri alçaltma. Peşten tize geçme.