PEYREV sıf ve a. (fars. pey ve rev'den pey-rev) Esk.
1. Bir kimseyi izleyen, onun ardı sıra giden: "Bir çîn-i cebin ederse izhâr, 7 Peyrev, gazab ı cenâb-i kahhâr" (A. H. Tarhan).
2. Peyrev olmak, peşi sıra gitmek: ‘Ümera dahi peyderpey ona peyrev olmuşlardır" (Cevdet Paşa, XIX yy.)