PEYVEST sıf. (fars. peyvesten, ulaş- mak'tan peyvest). Esk.
1. Ulaşan, erişen, kavuşan.
2. Peyvest olmak, kavuşmak, erişmek: "Bir hıyabandır ki hasret kûy-ı cânândan geçer I Her geçen cânâna peyvest olmadan cândan geçer" (Y. K. Beyatlı).
3. Dest-ı kerem-peyvest, cömertlik eli, keremle dolu el. || Ebed-pey- vest, ebediyete, sonsuzluğa ulaşmış.