POLİTİKA a. (yun. politike; ital. politica).
1. Bir devlette yöneticilerin belirli bir alanda uygulamaya geçirdikleri görüşlerin tümü; siyaset: Dış politika, iktisadi politika.
2. Hükümetin yönetiminde izlenen yol, yönetim biçimi: Liberal politika. Otoriter politika.
3. Hükümetin belirli bir alandaki tutumu: istihdam politikası. Para politikası.
4. Herhangi bir konuda izlenen yol, yöntem: Şirketin fiyat politikası.
5. Bir amaca ulaşmak için karşıdakinin zayıf noktalarından yararlanarak, duygularını okşayarak işini yürütme: Bu politika sizi bir yere götürmez.
6. Politika yapmak, bir işi, bir sorunu politika yoluyla çözümlemeye çalışmak.

—Siyas. bil. Politika dışı, siyasetin dışında kalan, siyasetle uğraşmayan kişi ya da kuruluş için kullanılır. || Politikadan uzaklaşma, siyasetle ilgiyi kesme, siyasal kimliği kaybetme || Politikadan uzaklaştırmak, bir şeyi siyasetten çıkarmak, onu bütünüyle siyasal içerikten yoksun bırakmak: Bir tartışmayı, bir sorunu siyasetten uzaklaştırmak.

—Bir kimseyi, bir grubu siyaset dışı bırakmak, bir parti ya da siyasal bir ideolojinin etkisinden arındırmak: Sendikaları politikadan uzaklaştırmak. Düş kırıklıkları onu siyasetten uzaklaştırdı.
Politika (e Politike), Aristoteles'in incelemesi (bu yapıttan günümüze tamamlanmamış sekiz kitap kalmıştır). Aristoteles'e göre siyaset, tüm öbür bilimlere yol göstermesi bakımından arşrtektonik bir bilimdir, yani "bilimlerin ilki"dir Hem kenti, hem devleti belirten yunanca polis, gerçekte, aile, köy, vb.'ye oranla, insanların toplum halinde sürdürdükleri en yüksek yaşam biçimidir. Aristoteles özgür insan ile köle arasında, tıpkı erdem ile kötülük arasındakine benzer bir fark olduğunu göstermeye çalışır: erdem ya da kötülük, onların öz doğası olmasa bile mutlaka birinin ötekine hükmetmesi gerekir. Fakat, özgür insanın köle üzerinde mutlak bir otoriteye sahip olmasına karşılık, devletin özgür insanlar üzerindeki otoritesi, onların emretmeye ya da boyun eğmeye yatkınlıklarına bağlıdır. Aristoteles, kitabını yazmak için altmış kadar anayasayı incelemiştir: bunun için kitabı büyük bir tarihsel önem taşır. Aristoteles, hepsi de akılcı bir biçimde temellendirilmiş üç yönetim biçimi ayırt eder: monarşi, aristokrasi, demokrasi. Ayrıca, bunlardan her birinin kendine özgü bir yozlaşma biçimi vardır ki, bu da sırasıyla: tiranlık, oligarşi ve demagojidir. Aristoteles’in bu yapıtı, batı siyasal düşüncesinde çok önemli bir rol oynamıştır.
Politika (lat. Tractatus Politicus), Spinoza’nın bitmemiş olan ve ölümünden sonra 1677'de Amsterdam'da yayımlanan eseri. Yazar, bu eserinde natûralizm üstüne bir hürriyet öğretisi kurmaya çalışır. Kendi başına ne kötülük, ne adalet, ne adaletsizlik söz konusu olabilir. Herkesin her şeye hakkı vardır ve hak ancak kuvvetle sınırlanır. Bunun en tabii sonucu da savaştır. Hükümet kurmak, birtakım uzlaşmalara göre kanunlar yaparak adalet ile adaletsizliği tanımlamak ihtiyacı bundan doğar.
Politika, aralarında Ercan Arıklı, İsmail Cem ve Kadri Kayabal'ın bulunduğu bir ortaklık tarafından İstanbul'da yayımlanan günlük gazete (1975). Başyazarlığını, önce İsmail Cem'in, sonra Vedat Dalokay'ın (1976) ve yine I. Cem'in (1977) yaptığı gazete, 1977 sonunda Maden-lş sendikası'nın denetimine geçti ve emekçileri savunan bir yayın politikası izlemeye başladı. Bir süre sonra yayını İstanbul Sıkıyönetim komutanlığı'nca yasaklandı.