PSİKOMOTOR sıf. (fr. psychomoteur' den).
1. Psikomotris etkinliğe ilişkin.
2. Organik bir bozukluk dmaksızın, hareketlerde ortaya çıkan bozukluklara denir.
3. Yeniden psikomotor eğitim, çeşitli vücut çalıştırmaları aracılığıyla, vücut şemasının ve zaman-mekân kerterizlerinin daha iyi şemalanmasını amaçlayan yeniden eğitim. (Özellikle çocukta, geniş bir uygulama alanı vardır: kötü yönlenme, psikomotor dengesizlik ya da ketlenme, dispraksi.)

—Nörol. Psikomotor nöbet, kısmi sara çeşidi.