PUR a. (fars. pür). Esk.
1. Oğul, erkek çocuk.
2. Pur-mend, evlat sahibi. |j Pur-ı arabı, Hz. Muhiddin-i Arabi. || Pur-i Azer, Hz. İbrahim. || Pur-i duht, yeğen. || Pur-i Hacer, Hz. İsmail. || Pur-i Meryem. Meryem’in oğlu; Hz. İsa.

PUR a. Yörs. iç Anadolu bölgesinin bazı yörelerinde alçıtaşı ve jips içeren oluşuklara verilen yerel ad.

—Coğ. Pur koyağı, alçıtaşı ve jipsli alanlarda bu kayaçların erimesi sonucunda meydana gelen kapalı küçük çukur. (Dolinlerin, bu bileşimdeki kayaçlarda oluşan türü. Ülkemizde özellikle Sivas yöresinde yaygındır.)