ÖBÜR belgsz. sıf. (o ve bir’den).
1. Bir varlığı ya da nesneyi aynı türden bir başka varlık ya da nesneden ayırmak için kullanılır; başka, diğer: Bir tavşanı vurdu, öbür ikisini kaçırdı.
2. Sözü edilenden bir önceki ya da bir sonrakini belirtir: Öbür evleri böyle geniş değildi. Bu otobüse değil öbür otobüse bineceksiniz.
3. Konuşulan zamana göre bir sonraki haftayı, ayı, yılı vb. belirtir; önümüzdeki, bir sonraki: Borcumu öbür ay ödeyeceğim.
4. Öbür gün, yarından sonraki gün: Öbür gün gelir (yarından sonra).
5. Öbür dünya, yaşanılan dünyaya karşıt olarak insanların öldükten sonra varlıklarını sürdüreceklerine inanılan âlem, ahiret, öteki dünya. öbürü, öbürleri belgsz. adi. Sözü edilenden başkası; bir önceki ya da bir sonraki kimse ya da şey; öteki: Öbürlerinden o kadar farklı ki. İlerde duranlardan birini tanıdım, öbürünü tanıyamadım. O kitabı değil öbürünü istiyorum.