ÖDÜN a. (ödeme/r'ten).
1. Bir yarardan, bir haktan, bir istekten ya da bir koşuldan vazgeçme; taviz: Bunca ödün yetmedi mi?
2. Ödün vermek, karşısındakine uzlaşma sağlamak için kimi hak, istek ya da koşullardan vazgeçmek: Ödün vermeye başladın mı sonu gelmez. || Ödün vermez, katı, ilkelerine sıkı sıkıya bağlı; uzlaşılmaz.