ÖZDEŞLEMEK g. f Özdeş, eşit, aynı duruma getirmek.

♦ özdeşleşmek dönşl. f. Bir kimseyle (düşsel ya da gerçek) özdeşleşmek, kendini onunla benzer, eşit görmek: Okuduğu bir romanın kahramanıyla özdeşleşmek. Babasıyla özdeşleşmeye çalışan bir genç.

—Fiyat. Oyuncuyla özdeşleşmek, seyircinin sahnedeki oyuncunun canlandırdığı kişiyle kendini aynı eylem ve duygu birliği içinde görmesi. || Rolüyle özdeşleşmek, bir aktörün sahnede canlandırdığı oyun kahramanıyla özdeşleşmesi, kendini onunla aynı kişi olarak görmesi.

♦ özdeşleştirmek ettirg. f. Bir şeyi, bir kimseyi bir şeyle, bir kimseyle özdeşleştirmek, onu, onları benzer saymak, benzer, eşit duruma getirmek.