ÖZGÜN sıt.
1. Doğrudan doğruya kaynağından gelen ya da yaratıcısının elinden çıkan bir parça, bir yapıt, bir metin vb. için, kopyaya, röproduksiyona, çeviriye, yeni bir düzenlemeye vb. karşıt olarak kullanılır; orijinal, otantik: Özgün bir belgenin fotokopisini çekmek. Bu gençler için bir uyarlama değil, özgün metnin kendisidir.
2. Alışılagelenden ayrılan, sıradan olmayan, sık rastlanmayan bir şey için kullanılır; orijinal: Çok özgün bir roman. Bu filmde özgün hiçbir yan yok, hep bildiğimiz sahneler. Özgün bir dekorasyon.
3. Kendi türünde tek olan, daha önceki hiçbir örnekten esinlenmeyen bir kimse, başka hiçbir şeye benzemeyen bir şey için kullanılır; kişisel, yeni, görülmemiş, orijinal: Gelenekle bağıntılarını koparmış özgün bir sanatçı.

—Grav. Özgün taşbaskı, tümüyle ya da kısmen sanatçının elinden çıkan ve taş- baskı taşı ya da çinkosu üzerine doğrudan işlenmiş yapıt.