ÖZNELCİLİK a.
1. Fels. Var olan her şeyin ancak düşünen bir özneye, ona gerçeklik ve/ya da değer veren bir bilince göre gerçeklik ve/ya da değer kazandığını ileri süren öğreti.
2. Yalnızca kendi kişisel düşüncelerine göre yargılayan; gerçekliği yalnızca kendi duygulanımları açısından algılayan kimsenin davranışı.

—Huk. Hukuksal öznelcilik, hukuksal yükümlülüğü kişinin iradesine dayandıran öğreti.