ÖZLEM a.
1. Uzakta olan, yitip giden bir kimseye, bir şeye, bir yere kavuşma, onu onları görme isteği, hasret: Anneme duyduğum özlem artık dayanılmaz oldu. Kadın çocuğunun özlemine katlanamadı, geri döndü. Özlemini duyduğu şeyleri alamamak.
2. Olması istenen bir şeye duyulan büyük istek: Barış özlemi.
3. Bir şeyin özlemini çekmek, bir şeyi aşırı ölçüde özlemek; istemek. || Özlem gidermek, uzun süre uzak kalınan, özlemi çekilen biriyle oturup konuşmak; hasret gidermek.

—Ruhbil. Yüksek, üst düzeydeki bir şeye karşı duyulan istek, eğilim. (Meyil de denir.)