IŞINIM a.
1. Fiz. Parçacık ya da tekrenkli ışıma yayımı; bu parçacıkların ya da bu ışımanın kendisi. (Eşanl. RADYASYON.) [Bk. ansikl. böl.)
2. Işınım basıncı, IŞIMA BASlNCI'nın eşanlamlısı. || Işınım koruyucusu, kimi ışınımlardan, özellikle radyoaktiflikten koruyan gereç.

—Gökbil. Işınım gücü, bir gökcisminin tüm elektromanyetik tayf boyunca ve tüm yönlerde ışıdığı toplam güç.

—Isıbil. Işınım borusu, borulu bir kazanda ocak ışımasını doğrudan alan boru

—Radyol. Dağınık ışınım, X ışınları demetinin bir cismin içinden geçmesi sırasın da ortaya çıkan ikincil ışınım. (Her doğrultuda yayılan ve röntgen filminde kontrastı azaltan parazit bir ışınım sözkonusudur. Dağınık ışınımı azaltmak için özel bir araç [diyafram, sınırlayıcı koni, dağılmayı önleyici ızgara) kullanılır.)

—ANSİKL. Fiz. "Işınım" ve "ışıma” gerçekte, tamamen farklı kavramlar değildir; birincisi temel olarak tanecik görünümü göz önüne alındığında kullanılır, İkincisi özellikle, elektromanyetik dalga görünümünü belirtir. Tanecik yapılı ışınımlar, çok büyük hızlarla devinen parçacıklardan (elektronlar, protonlar, nötronlar, çekirdekler) oluşur; ancak bu parçacıkların hızı, ışığın boşluktaki hızından her zaman daha küçüktür.