OFLAMAK gçz. f.
1. Sıkıntıyla, üzüntüyle iç çekmek; böylece üzüntüsünü belli etmek: Bütün gün ofladı durdu. Oflama lütfen, içim kararıyor.
2. Oflayıp puflamak, sıkıntısını, üzüntüsünü, acısını ya da bunaltısını of puf diyerek belli etmek.