OLGUCU sıf. Fels. Olguculuğa ilişkin olan. (Eşanl. POZİTİVİST.)

—Tanrıbil. Olgucu tannbilim, hıristiyan tanrıbiliminin, din öğretisinin tarihsel temellerini ve bu öğretinin evrim tarihini inceleyen bölümü. (Işığını inançtan alan akılla hıristiyan öğretisi verilerinin rasyonel sonuçlarını geliştirmeye ve düzenlemeye çalışan spekülatif tanrıbilim’ın karşıtıdır.)

♦ sıf. ve a. Olguculuk yanlısı.