ORTODOKS sıf. ve a. (fr. orthodoxe; geç. lat. orthodoxus; yun. orthodoksein; orthos, doğru ve doksa, kanı'dan).
1. Mezhep sapkınlığına karşıt olarak bir dinin öğretisine sıkı sıkıya uyan kimse için kullanılır
2. Herhangi bir öğretinin ilkelerine, geleneksel olarak doğru kabul edilen düşüncelere ya da görüşlere uyan kimse için kullanılır: Liberal ekonominin, marksizmin Ortodoksları.
3. Ortodoks kilisesi'ne bağlı ölan kimse için kullanılır.

—Din. Ortodoks kiliseleri, 1054'ten beri Roma’dan ayrılmış bulunan, ama Khalkedon konsili'nce (451) belirlenmiş öğretiye bağlılıklarını sürdüren Doğu hıristiyan kilisileri.

♦ sıf.
1. Bir dinin öğretisine uygun olan şey için kullanılır.
2. Herhangi bir alanda geleneksel ilkelere, yerleşmiş alışkılara uygun olan şey için kullanılır. Ortodoks öğreti, ahlak, davranış.