OTOLİZ a. (fr. autolyse; autos. kendi, ve lysis, erime'den). Biyokim. ve Dokubil. Hayvan ya da bitki hücrelerinin, bakteri ve küf gibi dış etkenlerin her türlü etkisi dışında, kendi enzimleriyle tahrip olması ve aşırı olgunlaşan meyvelerde olduğu gibi (geçkinlik) bir çeşit erimeye ya da sıvılaşmaya uğraması. (Ölümden sonra gerçekleşen bu olay, üstün yapılı böceklerin başkalaşması sırasında larva dokularının hıstotize uğraması‘y\a karıştırılmamalıdır.) [Eşanl. ÖZSİNDİRİM; karşt. HETEROLİZ.) || Otolize uğramak, hücreler ve dokulardan söz ederken, otoliz yoluyla, kendiliğinden harap olmak, parçalanmak.