OTOTOMİ a. (fr. autotomie; yun. autos, kendi, kendiliğinden, ve tome, kopma’ dan). Zool. Eklenti ya da üyelerin birdenbire ve refleks sonucu kopması.

—ANSİKL. Ototomiye çeşitli hayvanlarda rastlanır: derisidikenliler (yılanyıldızı), sürüngenler (kertenkele) ve özellikle eklembacaklılar (kabuklular, çokayaklılar, örümcekler, böcekler). Bir kertenkele uzun kuyruğundan yakalanırsa, kuyruk topar, kertenkele kaçar. Çekirge büyük bacaklarından birinden tutulursa, bacağını kökünden bırakır. Bazı kemiricilerde (yediuyuk- layan, Apodemus cinsi) kuyruğu örten deri tabakası en ufak bir çekmeyle koparak ayrılır. Kabuktaki algılayıcı sinir uçlarına yapılan ani basınç sonucu ortaya çıkan bu refleks bir savunma aracıdır. Kopma hızlı bir kas kasılmasıyla gerçekleşir ve eklentiyi en zayıf yerinden kopartır. Ototomiyi daha önce bünye (ototomi düzlemleri içerir) hazırlar. Her ototomi düzleminin biraz önünde, atardamarda bir büzgen bölüm, toplardamardaysa bir büzülgenlik bulunur; kopma sırasında hiçbir kanama meydana gelmez. Ototomi, kopan bölümün yeniden oluşmasıyla (yenilenme) sonuçlanabilir. Birçok hayvanda ototomi, bir organ için yalnızca bir defa olabilir, çünkü yenilenme ototomi mekanizmasını bozar.