NAİM a. (ar. na'im). Esk.
1. Huzur, mutluluk ve refah içinde yaşayış.
2. Tanrı' nın lütfü, cömertliği.
3. Kuran'da adı geçen sekiz cennetten dördüncüsünün adı. (Bu anlamda büyük harfle başlatılır.)
4. Naim-i ayn. mutluluk ve zevkten gözlerin ışıldaması. || Naim-i dünya, yaşayışın mutluluk, bolluk ve kolaylık içinde geçmesi.

NAİM sıf. (ar. na’im). Esk.
1. Yumuşak
2. Taze, körpe.
3. Kemiksiz.