NAKABİL sıf. (fars. nâ-, ve ar. kabil'den nâkSbif). Esk.
1. Olamayacak, olmayacak, imkânsız, boş.
2. Kabiliyetsiz, yeteneksiz, bilgisiz.
3. Nakabil-i icra, yapılması imkânsız, yapılamaz. || Nakabil-i tarif, anlatılmaz, tanımlanmaz. || Nakabil-i telif, uyuşamaz, bağdaşamaz

—Denize. Nakabılı idare, herhangi bu nedenle manevra yeteneğim yitirmiş gemi. (Bu gemilere gündüz, iki küre, gece ise, ufkun her tarafından en az iki mil mesafeden görülebilecek biçimde kırmızı iki fener çekilir.)