NAMAHREM sıf. ve a. (fars. na- ve ar. mahrem 'den namahrem).
1. İslam dinince, birbirleriyle evlenmelerinde sakınca olmayan, bu nedenle de kendisinden kaçılması gereken kadın ya da erkek için kullanılır: Kadınlar, namahrem var, diye fısıldaşarak başlarını örtmeye başladılar.
2. Yabancı, el.