NANKÖR sıf. (fars. nan, ekmek ve türkç. kör’den nankör).
1. Kendisine yapılan iyiliklerin değerini bilmeyen ve gerektiği halde minnettarlık duymayan kimse için kullanılır: O nanköre yaranmak mümkün değil. Nankör bir evlat. Ben nankör değilim.
2. Büyük bir çaba gerektirmesine karşın verimli bir sonuç vermeyen, zor, yorucu, bıktırıcı şey için kullanılır: Nankör bir iş, meslek.
3. Sahibine sadık davranmayan hayvan için kullanılır: Nankör bir kedi.