NATIK, NATIKA sıf. (ar. nufjc’tan natık, dişi, natıka). Esk.
1. Söz söyleyen, laf eden, konuşan.
2. Düşünen, anlayan, fikir öne süren.
3. Bir şeyi ifade eden, gösteren, bildiren.
4. Hayvan-ı natık - HAYVAN.

♦ natıka a. Esk.
1. Düşünme ve söz söyleme becerisi.
2. Düzgün, etkili söz söyleme yeteneği, hatiplik.
3. Natıka -perdaz, düzgün ve etkili konuşan. || Natıka-pira, düzgün ve etkili kelimelerle konuşmasını süsleyen, güzel ve doğru söz söyleyebilen. || Natıka yı cemiyet, söz söyleme kuvveti.