NAZIR ilg. (ar. nazar, nazâret'ten nazır). Esk. Bir yüzü bir yere bakan, bir cephesi bir yere dönmüş olan; Sokağa nazır bir oda. Cephesi poyraza nazır ev.

♦ a. Esk.
1. Vekil, bakan.
2. Resmi bir yerin ya da bir kurumun tüm işlerini yöneten en yüksek rütbeli memur, müdür.
3. Nazır-han, bakarak, taklit ederek.

—Kur. tar. OsmanlI devletinde bir yönetim bölümünün ya da kuruluşun başındaki en yüksek dereceli görevli. (Cumhuriyetin ilk dönemlerinde "vekil'' denen bugünün "bakan' yerine kullanıldığı gibi, öteki bazı memurlukların unvanı olarak da kullanım gördü: nüfus nazırı, düyunu umumiye nazırı, balıkhane nazırı vb.). || Nazırı imaret, OsmanlI devletinde vakıf imaretlerinin yemekhane yöneticisi. || Nazırı vakf, OsmanlI devletinde mütevellilerin harcamalarını denetleyen görevli. (Vakıflar üzerinde tasarruf yetkisi bulunmayan nazırı vakf, sadece mütevellilerin vakıf kuralları uyarınca davranmalarını gözetir, gerektiğinde onları uyarır ve karşıt hareketlerde bulunanları üst makamlara şikâyet eder ya da görevden alınmaları için işlem yapardı.)