NEBATAT, -tı çoğl. a. (ar. nebâf’ın çoğl. nebatat). Esk. bot.
1. Bitkiler.
2. Nebatatı ibtidaiye, tekhücreli bitkiler. j| Nebatat-ı kesir-ül-hücerat, çokhücreli bitkiler. |j Nebatat-ı maiye, suda yaşayan bitkiler, su bitkileri. || Nebatat-ı mütenevvia, çeşitli bitkiler. || Nebatat-ı müteşebbise, sarılgan, tırmanıcı bitkiler. || Nebatat-ı samme, zehirli otlar. || Nebatat-ı süfliye, basit yapılı bitkiler. || Nebatat-ı zat-ül-büzur, tohumlu bitkiler.

♦ a.
1. Botanik, bitkibilim.
2. Nebatat bahçesi, botanik bahçesi.