NEFAZ a. (ar. nefaz). Esk.
1. Delip geçme, bir taraftan girip diğer taraftan çıkma.
2. Sözü geçerlilik, hatırı sayılırlık, etkili olma.
3. Nefaz etmek, işlemek, delmek, etkilemek, nüfuz etmek.

—Ed. Arap abecesiyle yazılışa göre, uyağı oluşturan harften (revi) sonra gelen harfin (vasi) harekesi. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Birbiriyle uyaklı “kalbine” ve "celbine" sözcüklerinin arap abecesiyle yazılışı şu yoldadır: "Kaf-lam-be-nun-he" ve "cim-lam-be-nun-he”. Burada uyak (revi) "lam" dır. Onu izleyen harf (vasi), "be" dir; bunu "bi" biçiminde okutan hareket (burada kesre) ise nefazdır.