NEFİR a. (fars. nefir). Esk.
1. Boynuzdan yapılan bir çeşit boru.
2. Bağırtı, feryat, inilti.
3. Nefir-i âm, savaş alanında bulunan halkın tümüyle çarpışmaya katılması. || Nefir-i has, eratın muharebeye katılmak için seferber duruma getirilmesi.

NEFİR a (ar. nefir). Esk. Cemaat, topluluk.

NEFİR a Daha çok mehter müziğinde kullanılmış, madeni üflemeli bir çalgı. (Boyu kimi zaman bir buçuk metreyi aşan nefir, ağızlıklı ve kalaklı bir boruydu. Üzerinde perde delikleri bulunmazdı. Üflemenin şiddeti değiştirilerek belli bir ses ve onun armonikleri elde edilirdi. Çeşitli komutları bildirmekte kullanılmıştır.) [Eşanl. BORU.]