NİCELİK a Bir şeyin sayılabilir ya da ölçülebilir olma özelliği. (Esk. eşanl. KEMİYET.)

—Dilbil. Nicelik belirteci, bir nicelik düşüncesini anlatan belirteç (örn. pek, çok, ne denli).

—Fels. Bir bilgi nesnesinin bir sayı ya da önceden saptanan türdeş bir birim sistemiyle ölçülebilip ölçülemeyeceği sorusuna cevap veren zihin kategorisi. (Bk. ansikl. böl.)

—Fizs. mekan. Devinim niceliği, maddesel bir nokta için, bunun m kütlesiyle v hızının p çarpımı! p = mv );bır cisim için bunu oluşturan maddesel noktaların devinim nicelikleri toplamı. (Bk. ansikl. böl.)

—Kim. Nicelik belirleme, DOZ BELİRLEME’nin eşanlamlısı. || Nicelik belirlemek, DOZ BELİRLEMEK'in eşanlamlısı.

—Opt. ve Aydınlt. Işık niceliği, ışık akışının akı süresiyle çarpımı. (SI birimi: lûmen -saniye).

—Ölçbil. Bir hecenin söylenişi için gerekli süre. (Söylenişin bir ya da iki zaman birimi sürmesine bağlı olarak bir hece uzun ya da kısa olabilir Nicelik yapı ve kenum açısından ikiye ayrılır Yapısından kaynaklanan özelliğe, sözcük ya da dize içinde koşuluyla, göreli dinamikte de aynı biçimi korur, v, c ye göre çok küçükse, yine klasik ifadenin elde edildiği doğrulanır.

—Sesbil. Genellikle iki nicelik derecesi ayırt edilir: uzun ve kısa. Bu ayrım, ele alınan sesin niteliğine ya da çevre seslerin etkisine ilişkin olduğunda sesbilimsel değil, sesbilgiseldir. Örneğin, açık ünlülerle genizsil ünlüler, kapalı ünlülerin tersine uzundur. Öte yandan nicelik karşıtlığının, danca, estonya dili, fince, Sırpça, hırvatça, çekçe gibi birçok dilde sesbilimsel bir değeri vardır; başka bir deyişle nicelik tek başına sözcüğün anlamını değiştirebilir. Bu ayırıcı işlev kimi dillerde etkisini yitirmiştir.