NİYET, -ti a. (ar. niyyet).
1. Bir kimseyi, bir amaca ulaşmaya iten düşünce, tasarı; bu amacın kendisi; Niyetiniz nedir? Benim niyetim sizin tasarılarınızı bozmak değil. Niyeti öldürmek değil, korkutmaktı. Niyetin ciddi mi?
2. Niyetçide çekilen ya da kimi şekerlerden çıkan fal kâğıdı.
3. Namaz kılmaya, oruç tutmaya, aptes almaya karar verdikten sonra, başlangıç duasını okuma.
4. Bir şey yapmaya niyet etmek, onu yapmayı ya da gerçekleştirmeyi kafasında kurmak, tasarlamak; niyetlenmek.
5. Oruca, namaza vb. niyet etmek, karar verip başlangıç duasını okumak.
6. Niyet çekmek, niyetçiden üzerinde kimi dileklerin yazılı olduğu kâğıtlardan birini almak. || Niyet tutmak, fala baktırırken olmasını İstediği şeyi aklından geçirmek. || Niyeti bozuk, kötü bir amacı olduğu sezilen ya da ters bir davranışta bulunacağı anlaşılan kimse için kullanılır.

—Etol. Niyet hareketi, dışa vurumu bir davranış dizisinin başlangıç evresindeki hareket şemalarıyla sınırlı kalan hareket etkinliği.

—İSİ. Belirli bir niyeti yalnızca Tanrı için yapma istemi.